از کتاب سفرهای زیارتی(خاطرات یک مُغ) نوشته ی پائولو کوئیلو و ترجمه ی میترا میرشکار:
پتروس گفت :
از میان تمام راه هایی که پیدا کرده ایم تا خود را آزار بدهیم، بدترینشان راه عشق است.همیشه از دست کسی در رنج و عذابیم که مارا دوست ندارد یا مارا ترک کرده یا نمیخواهد(و ما میخواهیم) مارا ترک کند.اگر تنهاییم به این خاطر است که کسی نیست مارا بخواهد و اگر ازدواج کرده ایم زندگی را به بردگی تبدیل کرده ایم.....چقدر وحشتناک است!
بقول شاعر : عاشقی دد بردیه (بد دردیه) مهرداد گرفتارش نشو ...!!!
ولی درد نیست....راهه....که خیلی سخته
برای همین توی کتابش گفته یکی از بدترین راه های عذابه که خود انسان هم انتخاب میکنه.
ترک عشق کنیم بهتر از آن است که عشق را به یک مشت یاد بی رنگ و بو تبدیل کنیم،
یادهای بی صدایی که صدا را در ذهن فرسوده ی خویش - و نه در روح- به آن می افزاییم
تا ریاکارنه باور کنیم که هنوز،فریادهای دوست داشتن را می شنویم...
jaleb bod ...hamishe toye ketabash az 1 shiveye neveshtane khas estefade mikone vali ziba hastan