چهار فصل باش !

مردی چهار پسر داشت . آنها را به ترتیب به سراغ درخت گلابی ای فرستاد که در فاصله ای دور ازخانه شان روییده بود . پسر اول در زمستان ، دومی در بهار ، سومی در تابستان و پسر چهارم در پاییز به کنار  درخت رفتند . سپس پدر همه آنها را فرا خواند و از آنها خواست تا بر اساس آنچه دیده اند آن درخت را توصیف کنند . 

 پسر اول گفت :  درخت زشتی بود خمیده و در هم پیچیده ،  

پسر دوم گفت : نه.... درختی پوشیده از جوانه بود و پر از امید شکفتن . 

پسر سوم گفت : نه .... درختی بود سرشار از شکوفه های زیبا و عطرآگین . باشکوه ترین صحنه ای بود که تا به امروز دیده ام . 

پسر چهارم گفت : نه....درخت بالغی بود پربار از میوه ها...پر از زندگی و زایش . 

مرد لبخندی زد و گفت : همه ی شما درست گفتید . اما هر یک از شما فقط یک فصل از زندگی درخت را دیده اید ، شما نمی توانید در مورد یک درخت یا انسان بر اساس یک فصل از زندگیش قضاوت کنید . همه حاصل لذت ، شوق و عشقی هستند که از زندگیشان بر می آید و این همه در انتها نمایان می شود . وقتی همه فصل ها آمده و رفته باشند ، اگر در زمستان تسلیم شوید ؛ امید شکوفایی در بهار ، باروری تابستان و زیبایی پاییز را از کف داده اید .  

مبادا بگذارید درد و رنج یک فصل زیبایی و شادی فصل های دیگر را نابود کند . زندگی را فقط با فصل های دشوارش نبین . در راه های سخت پایداری کن ، لحظه های بهتر بالاخره از راه می رسند .